The Unification Epicenter of True Lightworkers

Toonaangevende journalisten onthullen grote doofpotaffaires in de media

Door Redactie op 24 september 2012 – 11:00

(Want to Know USA | vertaling Pauline Fransen voor Earth Matters) De opwindende uittreksels hieronder zijn afkomstig van de onthullende verslagen van twintig prijswinnende journalisten in het hooggeprezen book Into the Buzzsaw. Deze moedige schrijvers werden door mediabedrijven tegengehouden verslag te doen van belangrijke nieuwsberichten. Enkelen werden zelfs ontslagen of op non-actief gesteld. Ze hebben vele prijzen gewonnen, waaronder verschillende Emmy’s en een Pulitzer. Bouw mee aan een betere wereld door dit nieuws door het land te verspreiden.

Jane Akre – Fox News. Na onze strijd om een eerlijk verslag [over hormonen in melk] uit te zenden, ontsloeg Fox de general manager [van ons station]. De nieuwe GM zei dat als we niet instemden met de veranderingen waar de advocaten opaandrongen, we binnen 48 uur ontslagen zouden worden voor ongehoorzaamheid. We pleitten bij [hem] om te kijken naar de feiten die wij hadden ontdekt. Zijn antwoord: “Wij hebben $3 miljard betaald voor deze zenders. Wij vertellen jou wat het nieuws is. Wij bepalen wat het nieuws is!” [Toen we weigerden] legde Fox’ GM ons een overeenkomst voor waarin we een heel jaarsalaris kregen en voordelen die samen bijna $200.000 waard waren, maar met voorwaarden: we mochten niets zeggen over hoe Fox het verhaal in de doofpot stoptte en geen mogelijkheden om ooit naar buiten te komen met de feiten. [Toen we dat afsloegen] werden we ontslagen. (klik hier voor meer, onthullende videoclip)

Dan Rather – CBS, Verschillende Emmy’s. Wat hier aan de hand is, is een geloof dat je het overdraagbare vertrouwen tussen de leiders en de geleidenen kunt manipuleren. De manier om dat te doen is door nergens de pers binnen te laten. Toegang tot een oorlog is heel erg beperkt. Hoe heftiger het gevecht, des te meer de toegang beperkt is, [waaronder] de toegang tot informatie. Dit staat recht tegenover het uitgesproken beleid van maximale toegang tot informatie passende bij de nationale veiligheid. Er was een tijd in Zuid-Afrika dat mensen een brandende autoband om hun nek kregen als ze een afwijkende mening hadden. In zekere zin bestaat de angst [nu in de VS] dat je een brandende band van gebrek aan vaderlandsliefde om je nek krijgt. Die angst weerhoudt journalisten om moeilijke vragen te stellen. Tot mijn schande moet ik zeggen, dat ik geen uitzondering vorm op deze kritiek. (klik hier voor meer)

Monika Jensen-Stevenson – Emmy-winnend producent voor 60 minutes. Robert R. Garwood — 14 jaar gevangene van de Vietnamezen — werd schuldig bevonden in de langste krijgsraadzaak in de geschiedenis van de VS. Tegen het einde van de krijgsraadzaak leek er geen twijfel over te bestaan dat Garwood een monsterlijke verrader was. Enkele jaren later in 1985 sprak Garwood publiekelijk over iets dat nooit het nieuws heeft gehaald tijdens zijn zaak voor de krijgsraad. Hij wist van het bestaan van andere Amerikaanse krijgsgevangenen in Vietnam lang na het einde van de oorlog. Hij werd gesteund door Vietnamveteranen met smetteloze staten van dienst. Mijn bronnen waren onder andere uitstekende experts als het voormalige hoofd van het Defense Intelligence Agency Generaal Tighe en teruggekeerde krijgsgevangenen zoals Kapitein McDaniel, die de hoogste onderscheiding voor moed van de marine gekregen had. Met zulke pleiters was het moeilijk om niet de mogelijkheid in overweging te nemen dat er nog gevangenen (een stuk of 3500) door de Vietnamezen werden vastgehouden als gijzelaars om zich er van te verzekeren dat de VS de meer dan $3 miljard in herstelbetalingen zouden afstaan. [Na de oorlog] werden de Amerikaanse krijgsgevangenen waardeloze pionnen. De VS hebben de beloofde gelden niet betaald en ook geen intenties om dat in de toekomst te doen. (klik hier voor meer)

Kristina Borjesson – CBS, winnaar van een Emmy. Pierre Salinger maakte op 8 november 1996 wereldkundig dat hij documenten had ontvangen die bewezen dat een raket van de Marine van de VS per ongeluk [TWA vlucht 800] had neergeschoten. Diezelfde dag riep Jim Kallstrom van de FBI een persconferentie bijeen. Een man stak zijn hand op en vroeg waarom de marine betrokken was bij de berging en het onderzoek terwijl ze een mogelijke verdachte was. “Verwijder hem!” schreeuwde [Kallstrom]. Twee mannen sprongen op de vraagsteller af en grepen hem bij de armen. Er trok een kou door de lucht toen de man werd afgevoerd uit de kamer. Kallstrom en gevolg deden alsof er niets gebeurd was. [Kallstrom werd later in dienst genomen door CBS.] (klik hier voor meer)

Greg Palast – BBC. In de maanden voor de verkiezingen van november [2000] gaf gouverneur Jeb Bush toezichthouders op de verkiezingen opdracht om 58.000 kiesgerechtigden van de lijst af te voeren omdat het veroordeelden waren en geen stemrecht hadden. Het bleek dat maar een handjevol van deze kiezers veroordeelden waren. Dit uitzonderlijke nieuws [] haalde de voorpagina van de grootste krant van het land. Helaas was het het verkeerde land: Groot-Brittannië. In de VS was er geen bericht over. Het bureau van de gouverneur beviel [ook] illegaal om veroordeelden van de lijst met geregistreerde kiesgerechtigden te halen [noot vertaler: in de VS moeten stemmers zich registreren.] — echte veroordeelden — maar volgens de wet met stemrecht. Met als gevolg dat 50.000 van deze kiezers niet konden stemmen. Het feit dat 90% van hen democraat was zou het nieuws al gehaald moeten hebben omdat dit alleen al voldoende was voor Bush’ overwinnig. (klik hier voor meer)

Michael Levine – werkte 25 jaar voor de DEA, schrijver voor de New York Times, Los Angeles Times, USA Today. De Chang Mai “fabriek” waarvan de CIA voorkwam dat ik die vernietigde was de bron van grote hoeveelheden heroïne die de VS in werd gesmokkeld in de lichamen en lijkzakken van soldaten gesneuveld in Vietnam. Zaak na zaak werd door interventies van de CIA en het Ministerie van Buitenlandse Zaken om zeep geholpen en er was niets dat we eraan konden doen. (…) In 1980 brachten door de CIA gerecruteerde huurlingen en drugssmokkelaars de democratisch gekozen president ten val. Meteen na de coup steeg de cocaïneproductie geweldig. Bolivia [werd] de bron van nagenoeg 100% van de cocaïne die de VS in kwam. Dit was het begin van de “crackplaag”. (…) De CIA moest, samen met de Ministeries van Buitenlandse Zaken en Justitie, hun belangen in drugshandel beschermen door een DEA-onderzoek te vernietigen. Hoe ik dit weet? Ik was de bron van binnen. (…) Ik zat achter mijn bureau op de Amerikaanse ambassade en schreef bewijs bij mijn aantijgingen. Ik stuurde het naar Newsweek. Drie weken later [belde] DEA’s interne veiligheid om me te laten weten dat er een onderzoek naar me is ingesteld. (…) Het hoogtepunt van het 60 Minutes stuk is als de bestuurder van de DEA, federaal rechter Robert Bonner, tegen Mike Wallace zegt, “Ik kan het niet anders zeggen, Mike, [wat de CIA deed] is drugssmokkel. Dat is illegaal.” (klik hier voor meer)

Gary Webb – San Jose Mercury News, winnaar van een Pulitzer Price. In 1996 schreef ik een serie verhalen die zo begonnen: Gedurende bijna een decennium verkocht het Bay Area drugskartel tonnen cocaïne aan de Crips en Bloods bendes van LA en pompte miljoenen aan drugsgelden in een guerillaleger geleid door de CIA. De cocaïne die binnenstroomde ontstak een crackexplosie in stedelijk Amerika. (…) Het verhaal bouwde een eigen momentum op, ondanks dat het geheel werd genegeert door de belangrijkste media. Uiteindelijk was het publieke druk die de nationale kranten de strijd in drukte. De Washington Post, de New York Times, en de Los Angeles Times publiceerden verhalen, maar besteedden weinig tijd aan het onderzoeken van de activiteiten van de CIA. In plaats daarvan werden mijn reportage en ik onderwerp van hun kritische blik. Het was opmerkelijk, schreef Ceppos [redacteur van Mercury News], dat de vier verslaggevers van de Washington Post die aangewezen waren om de serie te ontkrachten “geen enkele feitelijke onjuistheid konden vinden.” Enkele maanden later nam de Mercury News [onder zware druk van de CIA] afstand van het verhaal met de publicatie van een lange column van Ceppos met excuses voor “tekortkomingen”. De New York Times prees Ceppos voor “het zetten van een moedige nieuwe standaard”, en zette zijn verontschuldiging met chocoladeletters op hun voorpagina, de eerste keer dat daar de serie genoemd werd. Ik ging niet lang daarna weg bij de Mercury News. (…) Hebben we heden ten dage een vrije pers? Tuurlijk. Het staat de pers vrij om te berichten over alle seksschandalen, alle beursberichten [en] elke nieuwe gezondheidshype die boven komt drijven. Maar als het op de echt smerige dingen aankomt — over zulke verhalen is niet eens discussie mogelijk. (klik hier voor meer)

John Kelly — Schrijver, producent bij ABC. ABC huurde me in om te helpen met de productie van een verhaal over een investeringsmaatschappij die zwaar beïnvloed werd door de CIA. Een deel van de ABC-reportage beweerde dat de CIA van plan was een Amerikaan, Ron Rewald, de directeur van [de investeringsmaatschappij] om te brengen. Scott Barnes zei voor de camera dat de CIA hem had gevraagd Rewald te doden. Nadat het programma was uitgezonden, spraken CIA-functionarisen met ABC directeur David Burke, [die] voldoende onder de indruk was ”door kracht waarmee zij hun zaken naar voren brachten” om een “opheldering” op tv te bevelen. Maar dat was niet genoeg. [CIA baas] Casey belde ABC-voorzitter Goldenson. [Dus] ondanks alle gedocumenteerde bewijzen die in het programma gepresenteerd werden, ondanks dat ABC bij de herhaalde uitzending achter het programma bleef staan, berichtte Peter Jennings dat ABC niet langer de aantijgingen kon onderbouwen. Diezelfde dag diende de CIA een formele klacht in bij de FCC [noot vertaler: Federal Communications Commission, commissie die toezicht houdt op toegankelijkheid van media] dat ABC “opzettelijk” het nieuws had “verstoord”. In de klacht vroeg Casey erom dat ABC zijn tv- en radiolicenties ontnomen zou worden. Rond deze tijd was Capital Cities Communicaties bezig om ABC te kopen. [CIA baas] Casey was een van de oprichters van Cap Cities. Cap Cities kocht ABC. Binnen enkele maanden was de hele onderzoekseenheid uiteengevallen. (klik hier voor meer)

Robert McChesney — 500 optredens voor radio en tv. [Er heeft een] opvallende concentratie van de media plaatsgevonden van honderden firma’s naar een industrie die gedomineerd wordt door minder dan tien enorme transnationale conglomeraten. De tien grootste mediabedrijven zijn eigenaar van alle tv-netwerken in de VS, van de meeste tv-stations, van alle grote filmstudio’s, van alle grote muziekuitgeverijen, van bijna kabel-tv-kanalen, van veel van de boek- en tijdschrijftuitgeverijen, en van nog heel veel meer. Dure onderzoeksjournalistiek — in het bijzonder die achter nationale veiligheid of machtige zakelijke belangen aangaat — wordt ontmoedigd. (…) Enkele weken na het begin van de oorlog in Afghanistan gaf CNN president Isaacson toestemming aan CNN voor twee verschillende versies van berichtgeving over de oorlog: een kritischer versie voor het wereldwijde publiek en een verfraaide versie voor de Amerikanen. (…) Het is bijna onmogelijk om een betere wereld voor te stellen zonder enkele veranderingen in de status quo van de media. (klik hier voor meer)

Voor een indrukwekkende samenvatting van 10 pagina’s van dit materiaal: www.WantToKnow.info/massmedia

Voor andere betrouwbare bronnen over de mediadoofpot: Media Information Center

Bron: www.wanttoknow.info

http://www.argusoog.org/toonaangevende-journalisten-onthullen-grote...

0 members like this